De seizoensgriep is nog maar net achter de rug, of we mogen ons alweer voorbereiden op de volgende ...

Ter illustratie, enkele cijfers van Sciensano :

685.000 raadplegingen voor een griepaal syndroom en 445.000 griepgevallen sinds begin oktober 2017.

Op basis van de surveillance van het netwerk van huisartsenpeilpraktijken – 130 huisartsen verspreid over het hele land – schat Sciensano dat tussen 2 oktober 2017 en 15 april 2018 ongeveer 685.000 personen een huisarts consulteerden omwille van een griepaal syndroom :
• 60.000 kinderen jonger dan 4 jaar
• 102.000 kinderen van 5 tot 14 jaar
• 471.000 volwassenen tussen 15 en 64 jaar
• 52.000 personen van 65 jaar en ouder

Onder deze 685.000 personen met een griepaal syndroom werden, volgens de virologische analyses en de schattingen van Sciensano, ongeveer 445.000 personen ook werkelijk met het griepvirus besmet.

Tijdens het griepseizoen 2017-2018 waren de influenzavirus types A(H1N1)pdm09 en B/Yamagata in omloop in België, met een iets hogere incidentie van B/Yamagata. De stammen die circuleerden waren nauw verwant met de stammen in de beschikbare vaccins. De B/Yamagata stam was echter enkel aanwezig in het quadrivalent vaccin.

Het fameuze anti-griepvaccin!

Griepvaccinatie is in (bijna) geaccrediteerde ziekenhuizen een veelbesproken thema, dat voor nogal wat controverse zorgt maar het is niet altijd eenvoudig om het kaf van het koren te scheiden.

Onlangs mocht ik promotor zijn van een boeiende masterthesis Volksgezondheid waar de student Pierre Fourmanoir binnen zijn ziekenhuis probeerde na te gaan welke factoren mee bepaalden of iemand zich al dan niet tegen griep liet vaccineren.

De thesis begint als volgt:

« In 2018 vieren we een wel heel droevige verjaardag. Het is immers 100 jaar geleden dat de Spaanse griep over de gehele wereld woedde. De dodelijke verspreiding van het A H1N1-virus heeft volgens de minst pessimistische schattingen zo’n 20 miljoen mensen het leven gekost, twee keer zoveel dus dan de Eerste Wereldoorlog in diezelfde periode.

Sinds deze catastrofe leeft wereldwijd de ambitie om deze plaag aan te pakken maar tot op heden zijn we in de bestrijding van het influenzavirus nog niet verder geraakt dan het vaccin.

En terwijl er – en ik citeer de Wereldgezondheidsorganisatie (2010) om iedereen ervan te overtuigen – «met uitzondering van drinkwater niets, zelf geen antibiotica, een dermate belangrijke impact op de daling van het sterftecijfer heeft gehad …» , blijft het nog altijd moeilijk om de gezondheidswerkers in het ziekenhuis waar ik werk te overtuigen van het belang van seizoensgriepvaccinatie.».

Helaas is hij niet de enige die tot deze vaststelling komt.

Behalve de juridische aspecten waarover meester LOCOGE het in één van de vorige nummers nog had, en met name over de burgerlijke aansprakelijkheid van het ziekenhuis in geval van een griepachtige ziekte van een patiënt, die door een niet-gevaccineerd personeelslid is besmet, blijven de aspecten op ethisch en maatschappelijk vlak hardnekkig.

Vergeten we niet dat griep de oorzaak is van overlijdens bij vooral risicopersonen (zeer jonge kinderen, oudere personen of personen die aan één of verschillende chronische ziekten lijden), de groep patiënten dus die ons hun vertrouwen schenkt door zich in onze ziekenhuizen te laten verzorgen.