Een nummer dat ons aan het denken zet!

Honden en katten in het ziekenhuis, kanttekeningen bij de «kwaliteitsindicatoren» inzake ziekenhuishygiëne, Aspergillus, VRE en het IFIC-statuut…  Dit eerste nummer van 2019 biedt u er alvast leesvoer over!

Assistentiehonden zijn steeds vaker welkom in zorginstellingen maar in tegenstelling tot instellingen in Noord-Amerika of Canada, zijn Belgische ziekenhuizen nog steeds niet erg happig om huisdieren binnen hun muren toe te laten. Villa Samson is een schoolvoorbeeld van infrastructuur die gebruik maakt van de bewezen voordelen van zoötherapie voor het herstel van patiënten, waarbij met name de  infectierisico’s worden beperkt. Dit experiment bewijst dat het risico beheersbaar blijft zolang de instelling maar over een procedure beschikt, zoals de Hoge Gezondheidsraad (HGR) het voorschrijft.

Aspergilluspreventie of over het belang van een efficiënt programma voor het beheer van ventilatie en filters binnen een kritische afdeling hematologie. Alweer een nuttige ervaring die Frank Van Laer en het team van UZA met ons deelt. Een voorbeeld voor ons allemaal …

Een beperkte epidemie zoals we ze graag hebben: efficiënt beheerd, goed gedocumenteerd binnen een ambulante omgeving! Komt niet vaak voor, niet makkelijk op te volgen! Deze epidemie leert ons dat hemodialysepatiënten een populatie zijn met een verhoogd risico om multiresistente bacteriën op te lopen en dat elk centrum op geregelde tijdstippen screenings moet organiseren. We mogen ook niet vergeten dat de grote vakantie alweer voor de deur staat en dat patiënten die in het buitenland naar dialyse gaan, soms huiswaarts keren met ongewone en soms heel resistente ziektekiemen in hun reiskoffer.

Het IFIC-statuut van de verpleegkundigen ziekenhuishygiënist! Valorisatie of devalorisatie? Wat zijn de implicaties van dit statuut op het terrein? Belangrijk is dat de beroepsorganisaties de krachten bundelen, ook het Federaal Platform Ziekenhuishygiëne. En dat hebben ze ook gedaan! Met IFIC zijn er tal van individuele en groepscontacten geweest en intussen wachten we op antwoorden.  Wait and see … maar liefst niet te lang opdat de verpleegkundige ziekenhuishygiënist  geen bedreigde diersoort wordt, zoals Yves Velghe en Pedro Braekeveld het in hun titel verwoorden!

En last but not least, in tijden van  ziekenhuisaccreditaties, een kritische beschouwing van Guido Demaiter over de set federale kwaliteitsindicatoren op vlak van ziekenhuishygiëne! Ongeacht het referentiekader waarvoor wordt gekozen, JCI (USA) , ACI of NIAZ-Qmentum (Nl/Canada), niemand betwist het bijzonder belang van infectiepreventie, waarbij handhygiëne, om maar één voorbeeld te noemen, als een vereiste organisatorische praktijk naar voor wordt geschoven. Zijn die indicatoren overbodig of nutteloos? 

Hiermee is alvast een steen in de kikkerpoel geworpen!